Gezond leven op Bonaire?

In Nederland probeerden we redelijk gezond te leven. In hoeverre dat natuurlijk mogelijk is met een pizzeria, chinees en cafetaria op de hoek 🙂

Dat wilt zeggen dat we er wel eens naar toe gingen, maar hiernaast probeerden we vooral verse producten te eten. Ook gingen we ons meer verdiepen in gezond voedsel toen we drie kleine kids hadden. Dus gingen op een gegeven moment de bakjes met worteltjes en radijsjes mee naar het werk 🙂

Maar ja, dan kom je op Bonaire en wil je het gezonde leefpatroon voortzetten… Je gaat naar de supermarkt, waar ze echt heel veel hebben (net een Albert Heijn of een Jumbo), maar alles is aardig prijzig. Vooral verse producten zijn prijzig… Denk aan een kiwi voor $ 1,30 (€ 1,10) of bloemkooltje voor $ 3,99 (€ 3,40). Dat was schrikken!
Je wordt hier wel inventiever van en gaat alleen kopen wat je echt nodig hebt. Zo weten we ondertussen wat bij welke supermarkt goedkoper is en waar je lokale groente of vis kunt halen. Natuurlijk zijn de prijzen hoger doordat (bijna) alles geïmporteerd moet worden en zijn er afspraken dat basisproducten niet duurder mogen zijn dan een bepaalde prijs, maar zoals gezegd als je vers wilt eten ben je toch al gauw een fors bedrag per persoon kwijt. En voor een gezin lopen deze kosten aardig hoog op. Gelukkig hebben we de lokale eetgelegenheden ook ontdekt. Hier kunnen we voor zo’n $ 25,- met het hele gezin eten. Maar of dit nou zo gezond is om meerdere keren in de week te eten.. Wel lekker in ieder geval.
En ja, het is waar… Een zonnetje en lekker windje nodigt veel sneller uit tot een lekker drankje op het terras of aan zee. Dus ja, we drinken iets meer als in Nederland 🙂 Zooo lekker die Amstel Bright…

In Nederland waren wij en de kids regelmatig verkouden, maar dit is ook niet vreemd als je kinderen in groep 1 en 2 hebt zitten. Dan wordt er wel eens een virusje mee naar huis genomen. Regelmatig had er iemand last van keelpijn of een verkoudheidje.
We wonen nu bijna anderhalf jaar op Bonaire en wij vinden het echt verbazingwekkend dat nog niemand van ons ziek of verkouden is geweest. Wel een “eiland virusje” waardoor we allemaal een keer moesten overgeven, maar verder geen ziekte, keelpijn of oorpijn. Zou het door de zon of de zee komen? Elke dag een lekker zonnetje op je huid en een paar keer per week in de zee zal zeker helpen. Klinkt goed he?

Verder ontbrak het ons in Nederland nog wel eens aan wat sporten of beweging. Natuurlijk werd de sportschool bezocht (begin heel veel, daarna steeds minder) en werd er wel eens gesquasht. Een baan waarbij je veel zit helpt ook niet natuurlijk.Hoe anders is dat in Bonaire?
Wij doen graag beachtennis, windsurfen, volgen kitesurf lessen en gaan naar TRX (Google maar effe) en de kids gaan naar atletiek, dansen, tekenles en zwemles. We leven natuurlijk ook veel meer buiten. We zijn fysiek ook zeker een stuk sterker geworden (vind vooral Jarl als hij weer in de spiegel kijkt 😉 en een bruin kleurtje doet wonderen.

Kunnen we dan de vraag beantwoorden of we hier gezonder leven? Qua voedsel en drankjes leven we iets ongezonder, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door de zon en beweging. Dus wij hebben wel het idee dat we op Bonaire gezonder kunnen leven en dat vooral het buitenleven goed is voor het lichaam. Nu nog zelf vis vangen en eigen groente verbouwen en het plaatje is compleet 🙂

Tot de volgende keer!

Zonnige groet,

Jarl & Christine & Kids

Activiteiten kids

“Ik wil op voetbal”. Zo begint het meestal. En dan ga je het regelen. Uitzoeken waar het mogelijk is en waar ze trainen. Contact met de trainer en de eerste training gaat bijna beginnen. Maar een dag van te voren is het toch “ik wil toch niet voetballen”… Met allerlei excuses erbij. Herkenbaar?

Nu we ruim een jaar op Bonaire wonen hebben de kids al aardig wat activiteiten gedaan. Gelukkig is er veel te doen voor kinderen qua sporten en hobby’s. Denk aan voetbal, waterpolo, windsurfen, atletiek, dansen en ga nog maar even door.

Windsurfen zou het moeten worden! In Nederland ging Jarl graag windsurfen en dus zag hij al een ideaalplaatje voor zich, waarin hij de kids les ging geven en zelf natuurlijk ook veel op het water kon staan. Het is bij twee lessen van papa gebleven 🙂

De oudste twee kregen een prachtig kinderzeiltje met mast en giek cadeau van oma voordat ze naar Bonaire gingen. Toen waren ze enthousiast. Echter op het water wat minder.. Je moet natuurlijk geduld hebben om het surfen te leren. En laat dat nou iets zijn wat de kids (en papa) niet veel hebben.. Vol goede moed het water op om na een half uur weer terug te keren. Iets teveel wind om het zeil uit het water te trekken, vallende kinderen op een harde surfplank en niet kunnen wachten totdat de ander klaar is. Een zandkasteel bouwen of met de bal spelen is toch veel leuker?
Binnenkort doen we vast nog een poging..

Maar goed, er zijn gelukkig ook andere activiteiten. Louisa gaat al een tijdje naar dansles en vanaf dit schooljaar naar ballet. Ze heeft het enorm naar haar zin en kan zowaar heel goed luisteren naar de dansjuf. Leuk om te zien hoe ze dansjes leert en nu de spagaat probeert te doen. Iets wat haar ouders haar niet kunnen leren 🙂
Ook sinds kort naar atletiek. Ze is aardig fanatiek hebben we vernomen en vindt het prachtig om wedstrijdjes te lopen.

Florian is een creatief mannetje en gaat naar tekenles. Heel leuk om te zien hoe hij in een uurtje per week leert om beter te tekenen. En wel auto’s, helikopters en politie auto’s natuurlijk. Geen stilleven van een fruitmand 🙂 Lekker drinken en een koekje erbij maakt het helemaal een feest!

Sophia, de jongste, gaat sinds dit schooljaar ook naar dansles. Mooi om te zien hoe leuk ze het vind en hoe goed ze naar de dansjuf kan luisteren (niet). Ze is vrij groot voor haar leeftijd en als je je ogen dicht doet kun je precies horen waar ze aan het dansen is. Ze stampt nogal aardig door de zaal heen 🙂 Helemaal in vergelijking met de ritmische Antilliaanse meisjes. Het subtiele en ritmische komt vast nog wel.

Ook zitten ze allemaal op zwemles. De oudste twee zijn bezig met hun C diploma en de jongste met haar A diploma. Heerlijk om bij de oudste twee te kijken, omdat de zwemles in zee is. En ze moeten onder water kijken. Iets waar we respect voor hebben. Prikt aardig dat zout.
Zelf natuurlijk op een ligbedje en laat nou net rond die tijd op vrijdagmiddag een happy hour beginnen 🙂

Kortom, de kids vermaken zich naast school prima. Wij, of andere ouders, rijden ze graag van- en naar de activiteiten om ze te zien genieten.

Tot de volgende keer!

Hartelijke groet,

Jarl & Christine & kids

Blog 2017-6 Vakantie!

En dan ineens…. hebben de oudste twee zes en een halve week vakantie. Ja, zes en een halve week…. Oei, dat is even omschakelen. Een van de redenen van de emigratie was meer bij de kinderen zijn. Dat lukt zeker in deze vakanie 🙂

Normaal gesproken gaat de jongste vier ochtenden naar het kinderdagverblijf en de oudste twee vijf ochtenden in de week naar school. In deze tijd kunnen wij samen gaan werken bij de Bed & Breakfast (of een cappuccino op het terras drinken, of duiken, of naar het strand 🙂 ) en de taken verdelen. Nu is dit iets anders..
De jongste gaat deze vakantie weken wel gewoon naar het kinderdagverblijf (Olleke Bolleke), waar ze het geweldig vind, maar de oudste twee zijn dus gezellig thuis. Gevolg is dat een van ons altijd bij ze moet blijven of dat we ze mee moeten nemen naar de Bed & Breakfast.

Leuk om te merken is dat Jarl niet meer zo hoeft te wennen aan de kinderen. In Nederland was de omschakeling veel groter, iets wat veel vaders zullen herkennen. Een full time baan; ’s Ochtends naar het werk, koffie, mail wegwerken, kletsen met collega’s, je eigen agenda bepalen en in de avond terugkomen als de kids al bijna naar bed gaan. Maar dan is het ineens vakantie en ben je 24 uur per dag bij je kinderen en vrouw. Het was altijd even wennen aan elkaar. Voorzichtig uitgedrukt… Helemaal als er ook nog een vakantie naar bijvoorbeeld Frankrijk gepland stond, met drie vermoeide kids op de achterbank en zo’n 15 uur rijden… Was niet echt bevordelijk voor het wen-proces laat maar zeggen. Voor beide kanten trouwens 🙂

Maar goed, een van ons is dus sowieso bij de oudste twee kids en als gevolg heeft dit dat er werk blijft liggen. In het begin even wennen en wat onrustig gevoel, maar we hebben wat grote projecten uitgesteld tot na de vakantie. Denk aan het verven van het pand, wat uitdagend is met twee kids erbij, en het verder renoveren van de appartementen. Het scheelt veel stress sinds we ons hier bij neer hebben gelegd.

De eerste week waren de kids wat vermoeid en af en toe vervelend, maar dat hoort erbij. Ook zij moeten even wennen aan een ander ritme. Maar nu vermaken ze zich prima en vinden het eigenlijk heerlijk om thuis te zijn, te zwemmen en met elkaar te spelen. “Zullen we naar het strand? Nee, we blijven liever thuis”, horen we regelmatig. Wij genieten er vooral van en proberen onszelf ook te dwingen om meer rust te nemen en dingen te ondernemen die onze gasten allemaal in een week vakantie doen. We zijn in juni natuurlijk al naar Nederland geweest op vakantie, dus we gaan verder niet weg. Wat doen we dan wel? Vooral genieten van het thuis zitten, naar het zwembad, Nationale park en strand gaan en regelmatig ergens wat drinken met de kids. De geiten boerderij en ezel opvang zijn natuurlijk al bezocht en van ons favoriete plekje Sorobon krijgen we ook geen genoeg.

Nog twee weken vakantie te gaan
Nog 336 uur
Nog 20.160 minuten…
😉

Tot de volgende keer!

Hartelijke groet,

Jarl & Christine & Kids

Blog 2017-5 Het eerste jaar!

We zitten alweer een jaar op Bonaire! Het eerste jaar is ontzettend snel gegaan en eigenlijk ook weer niet. Wat hebben we veel meegemaakt, wat hebben we veel gedaan en wat zijn er veel herinneringen gemaakt. Voor ons gevoel zijn we nu pas eindelijk een beetje ‘geland’. Nu zo’n eerste jaar voorbij is, merk je dat je terug gaat kijken naar alles wat we gedaan hebben en wat je liever wel of niet had meegemaakt 🙂

We hebben zelf een nieuw leven opgebouwd en een Bed & Breakfast opgestart. Trots omdat we samen zoveel hebben gedaan en bereikt hebben en trots op onze kinderen die zich zo makkelijk hebben aangepast. En makkelijk was het lang niet altijd. Het was enorm hard werken. Na de eerste twee weken kwam alles op onze schouders neer. En we deden het. Opknappen, renoveren, tegenslagen verwerken, schoonmaken, ontbijt verzorgen, onze gasten proberen een onvergetelijke vakantie te laten beleven en natuurlijk de zorg voor onze drie kinderen.

De eerste drie maanden hebben we zo ongeveer niks anders gezien dan onze B&B. Natuurlijk pakten we momenten met onze kinderen , maar altijd bleef er druk van de hele waslijst die we nog moesten afwerken. Een van de belangrijkste lessen die we geleerd hebben is dan ook om geduldig te zijn, niet alles in een keer te willen doen en de dingen juist goed te doen. Uiteindelijk heeft dit ons geleerd om met stress en tegenvallers om te gaan.

Sinds onze laatste appartement klaar is om gasten te ontvangen, krijgen we wat meer rust. Er zijn geen deadlines meer en we verplichten onszelf tot vrije tijd, trekken er meer op uit (zo zien we eindelijk wat onze gasten ook allemaal op het eiland zien) en proberen ons sociale leven nog meer op te bouwen en te onderhouden. Toch is dat laatste ook wel lastig op een eiland. Veel mensen waar we een goede band mee opbouwen, vertrekken of zijn reeds vertrokken naar Nederland. Beste vriendjes en vriendinnetjes van de kinderen gaan terug. Dat het verloop hier zo hoog zou zijn, hadden we niet verwacht. En dat is jammer, maar gelukkig komen er altijd weer nieuwe mensen naar Bonaire 🙂

Maar het was zeker een mooi jaar. We hebben een Bed & Breakfast weten op te zetten welke boven verwachting draait. We hebben ontzettend lieve en leuke gasten gehad, die een mooie recensie hebben achter gelaten.
En wat blijft het eiland met haar schoonheid ook prachtig. De natuur, de lieve mensen, de gastvrijheid en zeker de wil om elkaar te ondersteunen en te helpen op welk gebied dan ook. We voelen ons thuis. En onze kinderen ook. Ook zij hebben een nieuw leven hier opgebouwd. Ze gaan naar school, hebben vriendjes en vriendinnetjes, hun zwemdiploma’s (in zee) behaald, ze sporten, en ga zo maar door. Flexibel als ze zijn gaan ze door waar ze in Nederland waren gebleven. Dit is dan voor ons nog het meest fijne aan alles.
Als wij vragen aan de kinderen wat ze missen, is meestal het antwoord ‘een ballenbak’. Nou, als dat het ergste is, hoeven wij als ouders niet bang te zijn dat we ze in ons avontuur mee hebben genomen, terwijl de kindjes dit liever anders hadden gezien. Missen wij dan iets? Jazeker, we missen familie, vrienden en collega’s, maar misschien nog wel een erger gemis is af en toe een heerlijke vette Bic Mac of even naar een grote stad om te winkelen 🙂 Maar deze voordelen vallen in het niets met de extra vrijheid die we gekregen hebben, het genieten van de zon en zee en meer tijd voor elkaar.

Kortom, wij blijven voorlopig wel hier. We gaan volop genieten en proberen iets minder hard te werken. Ook alle lieve berichten, steun en reacties op ons blog, doen ons goed. Leuk om te horen en zien hoeveel ons blog gelezen wordt. We voelen ons soms bijna BB-ers (Bekende Bonaireanen 😉 We gaan dan ook zeker door met ons blog.

Op naar een mooi tweede jaar!

Hartelijke groet,

Jarl, Christine en kids

Blog 2017-4 Beachtennis

Kennen jullie het spelletje Beachtennis? Wij kenden het niet, maar inmiddels speelt Jarl het graag. Een heerlijk gemeen spelletje 🙂

Een half jaar geleden hadden we toevallig iemand van de organisatie op Bonaire ontmoet, waarna een deelname aan een toernooi volgde. Met een redelijke tennis en squash achtergrond zou dit voor Jarl een eitje moeten zijn, maar niets was minder waar…. Wie bedenkt er nou om met een zachte tennisbal en hoog net te spelen? En denk je iets aan je enkelhandige slice backhand te hebben, die er indrukwekkend en sierlijk uitziet… nee hoor, helemaal niet. Korte en fellere slagen heb je veel meer aan. Toch maar begonnen op het Fun niveau..

Op Bonaire zijn er vier speelvelden op het strand bij Coco Beach (op 300 meter van onze Bed & Breakfast). Een prachtige locatie, waarbij het ook een strijd tegen de elementen is.. Denk aan de harde wind en felle zon. Je speelt dus heerlijk met je voetjes in het zand, maar ook dit zand kan aardig heet worden. Maar wat is het een geweldig spelletje!
Er werden een racket en ballen aangeschaft en zo’n twee keer in de week gespeeld. Het leuke is dat iedereen rond 16:30 uur naar de beachtennis velden komt en er willekeurige teams van elk niveau tegen elkaar spelen. Tot een uurtje of 19:00 uur kan er gespeeld worden, waarna het te donker wordt. In juni komen er lampen, waardoor er ook in de avond gespeeld kan worden. Tenminste, dit is de verwachting. Kan maar zo zijn dat het weer iets later wordt. Maar tot die tijd spelen we “gewoon” totdat het donker wordt.

En er zitten wat fanatiekelingen tussen! Handgebaren om door te geven aan je partner waar je de bal moet plaatsen bij de opslag en tactisch overleg zijn normaal. En alleen op de iets  “zwakkere” speler spelen en volop smashen zonder rekening te houden met zwaar lichamelijk letsel van de tegenstander is geen uitzondering. Alles voor de winst 🙂
De toernooien worden populairder en er wordt in de niveau’s Fun, Intermediate en Advanced gespeeld. Ook als je geen partner hebt is dit geen probleem, doordat je dit bij de inschrijving kunt aangeven. Zo worden singles aan elkaar gekoppeld en ontstaan er mooie dingen.. op het veld.. En natuurlijk is zo’n dag erg gezellig en je leert veel mensen kennen.

Maar jullie zijn natuurlijk verschrikkelijk nieuwsgierig naar de resultaten van Jarl.. Ondertussen zijn er meerdere toernooien gespeeld en we kunnen zeggen dat de lijn stijgende is 🙂 Van Fun naar Intermediate en nu Advanced. Een keer de halve finales, maar dat was op Koningsdag waarbij veel spelers een gezellig avondje uit hadden gehad. Het niveau gaat omhoog, maar dat geldt voor veel mensen die het spelletje vaker spelen. Je maakt elkaar beter.

Nu nog een beter beachtennis racket aanschaffen, want daar ligt het aan als je fouten maakt natuurlijk, en blijfen oefenen. En ga het ook eens een keer proberen als je op Bonaire bent of woont. Het gevoel om voluit te smashen en een bal die net goed valt is heerlijk 🙂

Tot de volgende keer!

Hartelijke groet,

Jarl & Christine & Kids

Blog 2017-3: Auto’s..

In Nederland reden we een gezinsauto en een auto voor de grotere afstanden voor het werk van Jarl. Wij hebben deze auto’s bewust niet meegenomen naar Bonaire, hadden we dat maar wel gedaan…

We dachten dat we op Bonaire wel een goede en betrouwbare eilandauto konden kopen voor een mooi prijsje. Viel dat even tegen!
We hadden voor de eerste weken een auto gehuurd met een optie tot koop. Dat hebben we maar niet gedaan. In de tussentijd hebben op verschillende manieren gezocht naar een nieuwe auto. Via autodealers en tweedehands kanalen als Facebook groepen en websites vonden we in eerste instantie niets. Maar uiteindelijk vonden we een prachtige Ford Explorer. Wel ver boven budget, maar beter een iets duurdere auto die langer zou mee gaan. Er zat namelijk wel iets druk achter, aangezien een huurauto iets te duur is om er maanden in te rijden en rustig te zoeken naar een geschikte auto.

Gekeken naar de Ford en de auto leek prima in orde. Alles deed het goed en er waren vrijwel geen gebreken. Auto gekocht en rijden maar! Het is wel een fantatische auto hoor, die Ford. Een grote auto met veel vermogen en met veel ruimte voor de kinderen. Maar zelfs met 5 plekken achterin krijgen de kids het natuurlijk nog voor elkaar om ruzie te maken over wie waar zit.. 🙂

Na een paar weken rijden werd de motor wat heet. En nog heter.. Rook uit het dashboard.. Ja, er kwam rook uit alle gaten van het dashboard! Heel rustig naar de garage rijden. En daar constateren dat de koelvloeistof op was en dat er ergens een lek zat. Maar ze hadden niet gelijk tijd om te kijken. Paar dagen later weer terug komen en in de tussentijd bijvullen met flessen water. Rijdt niet heel erg fijn.. Maar goed, er bleek een onderdeel kapot te zijn waardoor er lekkage was ontstaan. Dit onderdeel was niet voorradig en moest besteld worden. Na een week was het onderdeel binnen en kon het geplaatst worden. Opgelost, maar we hebben nog altijd wel een fles water in de auto liggen voor de zekerheid..

Dit zou helaas niet het enige defect blijken te zijn.. Een accu, remblokken, remschrijven die afgedraaid moeten worden en het ergste van allemaal… de automaat die er geen zin meer in had. Achteraf hebben we altijd al een raar geluid gehoord als je even wat gas gaf, maar dat is nu makkelijk praten. Op een avond gaf Jarl gas en er klonk wat gerinkel, maar kon nog wel doorrijden. De volgende ochtend bleek dat we niet meer achteruit konden rijden. Gelukkig konden we vooruit ook wegrijden om de kids naar school te brengen. Onderweg werd het alleen maar erger en uiteindelijk deden alleen de 1e en 2e versnelling het (af en toe) nog. Op deze manier zijn we naar de garage gereden. Daar konden we hem laten staan en er zou die week naar gekeken worden.

Maar afspraken op Bonaire lopen vaak iets anders.. Een week ging voorbij, en nog een week, en nog een week. Ondanks het bijna dagelijkse contact met de garage en er langs gaan is de automaat er pas na ruim een maand onder vandaag gehaald. Het was een iets complexe situatie aangezien twee partijen naar elkaar wezen, maar de details zullen we jullie besparen. De automaat bleek helaas niet meer te maken… Dit hadden we na een paar dagen kunnen weten als de bak er gelijk onderuit was gehaald. Maar goed, het is niet anders. Gelukkig hadden we net de avond voordat de Ford kapot ging een zeer luxe en comfortale Toyota Hilux uit 1995 aangeschaft als tweede auto. Ventilatie door de bodemplaat, voeten die nat worden als je door een plas rijdt en een stuur dat je 30 centimeter heen en weer kon bewegen voordat hij begon te sturen 🙂
Maar we rijden er nog steeds in! Deze overwoestbare auto klinkt niet al te best, maar blijft maar rijden. Achteraf hadden we beter vijf van deze toyota’s kunnen aanschaffen in plaats van 1 Ford..

De status van de Ford nu? Er ligt ergens een tweedehands automaat op het eiland, welke we proberen te bemachtigen. Importeren is bijna geen optie gezien de kosten. Zodra we deze automaat hebben, dan kunnen we de Ford weer gebruiken. Op welke termijn dat zal zijn, doen we geen uitspraken over… 🙂

Hartelijke groet,

Jarl & Christine & Kids

Blog 2017 – 2 – Gebreken

Verstandig als we waren hadden we in Nederland een bouwtechnische keuring laten doen door een bedrijf op Bonaire. Hier kwam niets spannends uit, waar we blij mee waren. Dit hebben we ook zeker meegenomen in onze besluitvorming om het pand te kopen.

Nu ruim 8 maanden verder zijn we toch wel tegen wat dingen aangelopen, die bij een bouwtechnische keuring of de vorige eigenaar bekend zouden moeten zijn. In hoeverre heb je dan iets aan een keuring? Wij eigenlijk niets… Maar goed, weer een wijze les laten we maar zeggen.

Letterlijk staat in het bouwtechnisch rapport: “Er zijn geen termieten aanwezig en er is geen sprake van betonrot”. Beide hebben we helaas flink mee te maken gehad.

We waren van plan om een etage op te knappen en deze te gaan verhuren aan gasten. We hadden al airco’s geplaatst en de nodige aanpassingen gedaan. We zouden alleen nog moeten schilderen. Maar we kwamen een scheurtje tegen. En nog een, en nog een…. Even tegen de muur kloppen.. Klinkt hol.. Niet best.. Met hamer kloppen.. Beton valt er vanaf.. Oh oh.. Conclusie: Op zo’n 20 plekken betonrot. Hadden we dit bij de koop kunnen zien? We hadden er uberhaupt nog nooit van gehoord..

Maar goed, het zou toch opgelost moeten worden. Het klussen kon weer beginnen. Alles werd eraf gebikt. Wat een hels karwei. Gelukkig kregen we ook nog hulp van onze broer/ zwager en schoonzus, die net gedurende die tijd op Bonaire waren. Dagen van rotzooi, stof en heel hard werken braken aan. Er leek geen einde aan te komen. Uiteindelijk was het nodige beton verwijderd en kon de roest behandeld worden. Hierna zouden we zelf wel even de muren en balken aansmeren met cement, maar dit was toch een iets specialistisch klusje. Het cement viel er net zo hard weer vanaf 🙂
Uiteindelijk hebben we dit maar laten doen. De jongens van BAM BAM hebben alles weer netjes dicht en glad gemaakt en de hele etage is ondertussen geschilderd. Daar kwam ook nog bij dat we lekkage hadden en daardoor op een heel stuk van het dak nieuwe dakbedekking moest. Deden we er ook maar gelijk bij.

Maar het is af! Of eigenlijk niet helemaal, want de container voor de inrichting van het appartement is vertraagd. Ligt ergens in Florida.. Nu is dat normaal gesproken geen probleem, alleen arriveren onze gasten eerder dan de container.. Onze halve eigen inboedel staat er nu en de gasten kunnen  komen! 🙂

En toch betaal je weer de rekening zelf, ongeacht dit nou onder verborgen gebreken valt of niet. Hoe kan het dat dit niet gezien wordt bij een bouwtechnische keuring, dat wij het niet gezien hebben en de vorige eigenaar dit niet vermeld heeft? Zijn wij zo naief en te goed van vertrouwen? Blijkbaar.. maar zoals gezegd we hebben al zoveel wijze lessen opgedaan op Bonaire J Benieuwd naar de volgende. Waarschijnlijk iets met auto’s, die het ook niet zo lang volhouden hier..

Foto’s van ons nieuwe appartement kun je op onze website zien: www.BnBBonaire.com/fotos (Superiour appartement)

Tot de volgende keer!

Jarl & Christine en kids

Blog 2017 – 1 – Duiken

Hebben jullie ons gemist?  🙂

Het is even geleden sinds ons vorige blog. Het hoogseizoen, de bijbehorende werkzaamheden en een aantal onverwachte situaties zorgden ervoor dat de tijd er even niet was om een blog te schrijven. En heel eerlijk gezegd hadden we even geen inspiratie meer. Maar op Bonaire gebeuren altijd onverwachte dingen, dus nu hebben we weer volop inpiratie en zullen we regelmatig een verhaaltje schrijven.

Momenteel is ons woongedeelte in de Bed & Breakfast een grote chaos met mensen die het weer mooi proberen te maken, dus het is een goed moment om het blog te schrijven.

Het zijn drukke maanden voor ons geweest met veel, laten we maar zeggen, uitdagingen. Lekkages, betonrot, alles is de revue gepasseerd. Maar we starten ons blog met leuk nieuws: We hebben onze PADI (duikcursus) gehaald! Het was puzzelen. Waar zouden we de tijd vandaan halen om allebei drie dagen vrij te kunnen zijn? Gevolg voor de ander was namelijk alleen de Bed & Breakfast runnen en de kids van school ophalen etc.

Schildpad

Begin januari was het dan eindelijk zover. Jarl beet het spits af en begon bij Wannadive de cursus. Hij had het geluk dat het rustig was en drie dagdelen vrijwel priveles heeft gekregen. Een natuurtalent werd hij genoemd 🙂 Met twee vingers in zijn neus haalde hij zijn PADI.
Toen was Christine aan de beurt met een iets grotere groep cursisten. Dat verliep toch iets minder soepel. Wat een gedoe zo’n trimvest en wat zijn die flessen ontzettend zwaar. Respect voor de ouderen onder ons die met zo’n fles de trap bij de duikplek “1000 steps” beklimmen en over de rotsen het water in gaan!

In het zwembad ging alles best goed. De oren konden geklaard worden, iets wat Christine normaal gesproken niet lukte, dus dat was een mooi begin. Toen kwam de ‘echte’ duik. Ook dat verliep best goed. Christine bleek een goede longinhoud te hebben en kon redelijk stabiel blijven in het water. Aan land was dat een ander verhaal. Na de duik moesten ze via een trapje weer het strand op. Tja, in het water mag je dan wel gewichtloos zijn, aan de kant ben je dat niet. Ineens was de fles toch wel heel zwaar en konden de beentjes het niet meer houden. BAM! Plat op de trap, een bloedende knie en wat blauwe plekken waren het gevolg. De instructeur pakte de uitrusting over en gooide deze over zijn schouder heen alssof het niks woog…
Poeh, dag één. De tweede dag verliep zonder problemen; de PADI was in zicht!

De duik op de derde dag verliep niet helemaal zoals het horen moest. Tegen het einde van de duik begon Christine ongecontroleerd te stijgen totdat ze uit het water schoot als een vuurpijl. Een beetje overdreven natuurlijk, maar leuk is anders. Toen dacht ze dat haar trimvest lek was en trok alles uit en ging op het strand staan. Uiteindelijk was er niks aan de hand en kon de duik worden hervat.

Bed and Breakfast Bonaire

Hebben jullie de theorie van deze cursus wel eens gezien? Wat een boekwerk! Iets wat we beide onderschat hadden. En dan ook nog moeten kunnen omgaan met duiktabellen en duiken kunnen plannen. Dat waren avonden ouderwets studeren.. Maar de PADI was een feit voor beiden. Christine had minder fouten voor de theorie dan Jarl. Dat dan wel weer 😉

Wannadive en vooral Linda, enorm bedankt voor jullie geduld en de gezellige dagen! We komen zeker de eerste duik na de cursus maken. Ondertussen al iets te lang geleden, zouden we nog weten hoe het moet? 🙂

Volgende keer meer over onze bouwval waar we momenteel inzitten, het realiseren van een nieuw appartement en de steeds dichterbij komende deadline.

Hartelijke groet,

Jarl & Christine & kids

Blog week 16 – Hoe ziet een gemiddelde dag eruit?

Ten opzicht van een gewone dag in Nederland is er niet veel hetzelfde meer. Zoals jullie natuurlijk allemaal in onze vorige blogs hebben gelezen, zat Jarl voornamelijk achter een bureau en zat Christine thuis op hem te wachten met de kids 🙂 Niet een heel spannend leven en veel van hetzelfde vonden wij.

Maar is er nu veel veranderd als we naar een gewone dag op Bonaire kijken? Jazeker! Hieronder wat we op een gemiddelde dag doen.

We staan normaal rond 06:30 uur op. Gaat met een zucht en een geeuw en een iets grotere zucht als de kinderen voor 06:00 uur al uit bed komen en op de bank gaan springen…
Voor het moment hierna hebben we enkele weken naar een goede rolverdeling gezocht;
Jarl gaat het ontbijt maken voor de de kids en onszelf en Christine blijft bij de kinderen zitten om ze rustig te houden. De buurman en gasten zitten om 06:00 uur niet op een gillende en springende kinderen te wachten 🙂
Hierna gaan de kids en Christine ontbijten, aankleden, tanden poetsen etc. Rond 07:15 uur brengt een van ons de oudste twee naar de basisschool (Pelikaan) en de jongste naar het kinderdagverblijf (Olleke Bolleke).
We gaan direct door met het maken van het ontbijt voor onze gasten. Broodjes in mandje, vleeswaren op bord, jus in kan etc etc. En natuurlijk 5 keer de trap op en af om alles naar de Palapa in de tuin te brengen. Heb je onze kuiten al gezien?
Rond een uurtje of 8 zijn we klaar met alles en drinken we een lekker bakje koffie en spreken we meestal de dag even door. Afhankelijk van het aantal arriverende of vertrekkende gasten maken we een planning.

Goed, we zitten nu al op 08:15 uur. Als we zo doorgaan hebben we een boek geschreven. We zullen het iets gaan inkorten 🙂

Na het doorspreken van de dag gaat Christine meestal schoonmaken of de was doen. Gasten komen geregeld met vragen, regelen we van alles en nog wat en ook tussendoor maken we bedjes schoon en verwisselen natuurlijk de handdoeken.
Jarl gaat zo’n drie of vier keer per week boodschappen doen voor onszelf en de gasten. Dit vaak in de ochtend en bij verschillende supermarkten. Geen straf hoor; in de auto even langs de boulevard rijden en bootjes kijken en in de supermarkt op zoek naar goede producten. Na het boodschappen doen wacht er altijd wel een klus of onderhoud (tuin, zwembad) om te doen, waar we de rest van de ochtend mee doorkomen.

img_3864

Rond 12:00 uur gaan we koken. Sinds we op Bonaire wonen, eten we in de middag een warme maaltijd. Bevalt ons erg goed. Om 12:30 uur halen we Sophia van het kinderdagverblijf en om 12:45 uur Florian en Louisa van de basisschool (ze gaan van 07:30 tot 12:45 uur naar school).

In de middag is een van ons bij de kinderen en de ander is meestal bezig met klussen of naar afspraken toe. De kids spelen in de middag binnen of gaan zwemmen in het zwembad. Natuurlijk zijn er ook activiteiten als zwemles en dansles waar ze naar toe gaan.

Rond een uurtje of 18:00 eten we een broodje en maken de kids gereed voor bed. De tijd verschilt natuurlijk wel eens, maar voor 19:00 uur proberen we ze wel in bed te hebben doordeweeks. Hebben ze ook wel nodig, maar de voornaamste reden is natuurlijk dat we zelf dan rust hebben 🙂
Maar de administratie moet ook gedaan worden. We zitten gemiddeld nog zo’n 2 uurtjes achter de computer om de administratie te doen, mail en aanvragen te verwerken en natuurlijk een blog te schrijven. Het doel is om deze uurtjes ooit overdag te plannen, zodat we de avond vrij hebben. Maar voorlopig lukt dit nog niet door de volle planning overdag. Het zal de opstartperiode nog wel zijn.
Rond 22:00 uur gaan we doordeweeks toch echt naar bed. Helemaal als de kids zo vroeg wakker worden heb je dit wel nodig.

Kortom, van een net pak en nette haartjes naar een korte broek en lang haar bevalt Jarl goed. Er zijn veel huishoudelijke taken bijgekomen en ook schoonmaken en boodschappen doen hoort erbij. Maar hoe mooi is het dat je de kinderen een paar uur meer per dag ziet dan in Nederland? Ook al kun je ze soms achter het behang plakken..

En Christine, die Jarl veel meer ziet en ondanks de extra schoonmaakwerkzaamheden lekker in een jurkje kan rondlopen in de zon en een eigen bedrijf aan het runnen is? Hoe mooi is dat.
En een van de fijnste dingen is nog wel het maken van een eigen planning. Je hebt altijd kamers die schoon gemaakt moeten worden of arriverende gasten waar je ook in het weekend rekening mee moet houden, maar hiernaast kun je zelf bepalen wat je gaat doen. Als we zin hebben om naar het strand te gaan, te surfen, snorkelen of duiken (oh ja, dit doen we ook nog wel, maar niet op een “gewone” dag :)), dan doen we dit ook echt wel.

img_3595

Wij blijven hier waarschijnlijk nog wel even 🙂

Tot volgende week!

Hartelijke groet,

Jarl & Christine & kids

 

Blog week 15 – Een vies dagje..

We begonnen de dag zoals altijd met het maken van het ontbijt voor onze gasten en kinderen. De kinderen hierna naar school en wij zouden voor het eerst in een lange tijd een ochtendje vrij nemen (november was nogal druk). Lekker met z’n tweeën gaan snorkelen en daarna een heerlijke cappuccino drinken aan het water. Klinkt goed hè? 🙂

Het liep iets anders.. Om 08:00 uur sprak Christine gasten uit een van onze kamers dat er niet al te schoon water omhoog kwam uit het douche putje. De gasten gingen de hele dag weg, dus wij konden kijken wat er aan de hand was. Toen wij 5 minuten later de kamer binnen kwamen, liep alles wat je normaal in een riool tegen komt de kamer in.. En nog erger, onder de deur door naar een andere kamer (deze kamers hebben een tussendeur). Zo ontzettend smerig, maar aan ons om het zo snel mogelijk op te lossen!
Eerst hebben we een stuk of tien handdoeken gepakt om het doorstromen naar de andere kamer te voorkomen. Maar als je een verstopping hebt, dan heeft het niet veel zin om aan het einde een barricade te gaan maken… Het stroomt nog steeds lekker door 🙂 Gelukkig hadden we de zandzakken nog van de orkaan dreiging (zie vorige blog) en deze hebben we snel voor de douchedeur gelegd.

img_3959

Kun je het al visualiseren? Nog niet? Ok, nou het ging als volgt; Wij zitten gehurkt met handdoeken in onze handen om de ontlasting op te vegen en deze uit te wringen in emmers. We vermoeden dat we zo’n 8 volle emmers hebben kunnen weggooien (nee, niet in het doucheputje 🙂 We zeiden niet veel tegen elkaar, maar dit was het smerigste wat we ooit gedaan hebben.
Maar hoe gingen we het nou oplossen? We kwamen er snel achter dat als er iemand aan de achterzijde van het pand of in ons woongedeelte het toilet doortrok, het rioolwater er bij het doucheputje uit kwam. Dat werd dus snel de andere kamers informeren dat ze even niet meer naar het toilet konden gaan (de andere kamer had natuurlijk al iets onder de deur door zien komen..). Gelukkig ging iedereen die dag al snel op pad.

Er moest ergens een verstopping zitten in de hoofdleiding bij de kamers aan de achterzijde. Wij snel de loodgieter bellen, maar hij had het druk en kon er op z’n vroegst 15:30 uur zijn. Wij andere loodgieters bellen, maar ook deze konden niet eerder bij ons zijn. Waarschijnlijk zijn we niet de enige met deze problemen op Bonaire 🙂 Maar goed, hierdoor gingen we zelf op onderzoek uit. We hadden eerder al een veer van vier meter aangeschaft, waarmee we het doucheputje in konden om de verstopping te verhelpen. We kwamen echter geen verstopping tegen. Hierdoor snel een veer van 7 meter gehaald, maar ook deze kwam geen verstopping tegen. Dit natuurlijk allemaal in een laag van enkele centimeters smurrie in de douchebak.. Zo smerig..

Hier hield het voor ons op. Het werd toch wachten op de loodgieter. Peter kwam in het einde van de middag aan en heeft een veer die net iets langer is dan die van ons. Hij had de verstopping binnen een half uurtje opgelost. Hij was onze held van de dag!
We hadden namelijk al een andere kamer voor de gasten geregeld, omdat het risico er was dat de kamers niet meer verhuurbaar zouden zijn. Dit was gelukkig niet meer nodig. We zijn als een malle gaan schoonmaken, ontsmetten met vele emmers sop en voor de gasten terugkwamen hadden we de kamers weer volledig gereed. Alsof er niets gebeurd was 🙂
We hebben de gasten een flesje wijn en excuses aangeboden. Ze waren blij dat ze niet naar een andere accommodatie hoefden te gaan. En wij waren blij dat deze dag er op zat!

Maar wat was nou de oorzaak van de verstopping?
Er kwamen zo’n 10 make up doekjes uit het doucheputje drijven. Deze lossen helaas niet op in een afvoer of riolering.. Natuurlijk hebben we een idee wie deze doekjes door het toilet heeft gespoeld, maar dat doet er niet toe. Het was in ieder geval geen man, denken we 🙂 Wij hopen dit nooit meer mee te maken en gaan iets verzinnen om dit te voorkomen. Hebben we er nog iets aan gehad? Het enige wat we kunnen bedenken is dat het schoonmaken van iets smerige kamers niet meer zo smerig is na dit voorvalletje. De volgende dag hebben we onszelf alsnog getrakteerd op een cappuccino 🙂

img_3972

Tot volgende week!

Hartelijke groet,

Jarl & Christine & Kids

Bewaren